SOWA OPAC : Książnica Płocka im. Władysława Broniewskiego

Książka

W koszyku

oceń

Osiecka : tego o mnie nie wiecie / Beata Biały. - Warszawa : Wydawnictwo WAB, 2020 - 303, [1] strona, [32] strony tablic : fotografie ; 25 cm.

Autor

Biały Beata. Autor

Temat

Osiecka, Agnieszka (1936-1997) Artyści polscy

Gatunek

Poezja polska Wywiady

Symbol UKD (080)

821.162.1(091)-1"19" Osiecka A. 7.071(438) 929-052(438)"19" Osiecka A. (047)

ISBN

9788328076778 (oprawa twarda) : zł 46,99/32,89 978-83-280-7677-8 (oprawa twarda) : zł 46,99/32,89

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Główna (Kościuszki 6)

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. W_176411 (nr inw. 176411) (1 egz.)

Biblioteka Dziecięca (Sienkiewicza 2)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 929 (nr inw. 51267) (1 egz.)

Filia nr 1 (Zielona 40)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 929 (nr inw. 43235) (1 egz.)

Filia nr 2 (Kilińskiego 8a)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 929 (nr inw. 57421) (1 egz.)

Filia nr 5 (Karadzica 1)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 929 (nr inw. 198067) (1 egz.)

Filia nr 6 (Czwartaków 4)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 929 (nr inw. 32872) (1 egz.)

Filia nr 8 (Walecznych 20)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821(091) (nr inw. 34991) (1 egz.)

Filia nr 9 (Orzechowa 5a)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 929 (nr inw. 20757) (1 egz.)

Filia nr 10 (Borowicka 3)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 929 (nr inw. 35972) (1 egz.)

Filia nr 11 (Armii Krajowej 1a)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 929 (nr inw. 14156) (1 egz.)

Filia nr 12 (Ciechomicka 68)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 929 (nr inw. 22491) (1 egz.)

Filia nr 13 (Dobrzyńska 2a)

Wszystkie egzemplarze są obecnie wypożyczone: sygn. 929 (nr inw. 28014) (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga dotycząca innej dostępnej postaci fizycznej

Książka dostępna także jako e-book i audiobook.

Recenzje:

Agnieszka Osiecka, zmarła przed 23 laty poetka piosenki, autorka niezapomnianych tekstów wielu przebojów, pozostaje wciąż w kręgu zainteresowań mniej lub bardziej domorosłych biografów. Na początku bieżącego roku ukazała się kolejna rzecz traktująca o autorce „Małgośki” napisana przez Beatę Biały.
Zapewne w celu zapewnienia książce sprzedawalności, a autorce i wydawnictwu zyskowności książkę zatytułowano „Osiecka. (...) Tego o mnie nie wiecie”. Wprowadza on w błąd jak rzadko który. Osoby interesujące się Agnieszką Osiecką jako artystką, twórczynią i człowiekiem nie znajdą w niej bowiem prawie niczego, czego by wcześniej o niej nie wiedzieli. Beata Biały dociera do osób, które znały Osiecką, przyjaźniły się lub tylko pracowały z nią na różnych etapach jej twórczości i wielokrotnie już o zapamiętanych wydarzeniach lub swoich odczuciach opowiadały, zwłaszcza po śmierci Osieckiej w marcu 1997 roku. Zadawane przez autorkę książki pytania powtarzają się, a odpowiedzi ponad dwudziestu rozmówców (wśród nich: Maryla Rodowicz, Krystyna Janda, Olga Lipińska, Magda Czapińska, Daniel Olbrychski, Dorota Stalińska) też nie wnoszą niczego nowego (a w najlepszym wypadku niewiele) do obrazu poetki. Nie ma tutaj czegoś na wzór: "Pani Beato, pani pierwszej to powiem", stąd też czytelnik co i rusz musi czytać, że Osiecka nie umiała kochać, bo nie nauczyła się tego w domu rodzinnym; że nie dbała o siebie, bo nie przywiązywała wagi do wyglądu zewnętrznego; rozdawała różne rzeczy innym, bo nie przywiązywała się również do dóbr materialnych. I piła. Powody wyjaśniają tu po swojemu osoby, które na psychologii znają się średnio i same też za kołnierz nie wylewały. A, jest też Osiecka jako zła matka. I zakochana bez wzajemności w Zbyszku. Ale to wszystko wiadomo od dawna, bo powiedziane zostało już po wielokroć w niezliczonych publikacjach poświęconych poetce. Wiele z nich znalazło się na przykład w książce „Na zakręcie” Bartosza Michalaka. Ale także w filmach Grażyny Pieczuro czy Magdy Umer, które w książce Beaty Biały są często przywoływane przez osoby wypowiadające się. Jedyne bodaj „nowości” to wypowiedzi Michała Kotta (syna profesora Jana Kotta), który odwołał ślub z Osiecką w noc poprzedzającą wydarzenie i Manueli Gretkowskiej, autorki pierwszej powieści osnutej na fascynacji autorką „Wielkiej wody” Jerzego Giedroyca. Wysnuwa ona bardzo ciekawą koncepcję samotności i alkoholizmu Osieckiej. Zabrakło w tej książce wypowiedzi kilku osób – w mojej ocenie – bardziej związanych z poetką niż wiele zabierających głos na jej temat w książce Biały. Na przykład Daniela Passenta, Magdy Umer i André Hübner – Ochodlo, który wykpiwa się poleceniem przedrukowania swoich wspomnień o niej sprzed kilku lat. Podobnie czyni Adam Michnik.
Generalnie: nuda, powtarzalność spowodowana nie do końca chyba przemyślaną koncepcją, niemal zerową – wbrew tytułowi – odkrywczością. Nawet zdjęć, których uprzednio nie można by zobaczyć, choćby na stronie internetowej Fundacji im. Agnieszki Osieckiej nie ma w tej książce za wiele. Nie sądzę, by rozmówcy Beaty Biały takowych w swoim archiwum nie posiadali, tudzież nie chcieli udostępnić na potrzeby znaczącej publikacji, jaką zapewne owa książka w zamyśle autorki i wydawnictwa była. I tylko Osieckiej żal.