SOWA OPAC : Książnica Płocka im. Władysława Broniewskiego

Książka

W koszyku

oceń

Klaśnięcie jednej dłoni / Richard Flanagan ; przełożył Robert Sudół. - Kraków : Wydawnictwo Literackie, 2016. - 363, [4] s. ; 22 cm.

Autor

Flanagan Richard (1961- ). Sudół Robert. Tł.

Gatunek

Powieść australijska

ISBN: 9788308060841 978-83-08-06084-1

Symbol UKD (980): 821.111(94)-3

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Główna (Kościuszki 6)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. W A/Z(B)_163138 (nr inw. 163138) (1 egz.)

Filia nr 2 (Kilińskiego 8a)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-3 (nr inw. 53867) (1 egz.)

Filia nr 4 (Krzywoustego 3)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821-3 (nr inw. 62522) (1 egz.)

Filia nr 5 (Karadzica 1)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 82-3 (nr inw. 191547) (1 egz.)

Filia nr 7 (Piaska 5)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821-3 (nr inw. 55190) (1 egz.)

Filia nr 10 (Borowicka 3)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821-3 (nr inw. 33489) (1 egz.)

Filia nr 11 (Armii Krajowej 1a)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821-3 (nr inw. 11351) (1 egz.)

Strefa uwag:

Tyt. oryg.: Sound of one hand clapping

Uwaga ogólna

Tyt. oryg.: The sound of one hand clapping.

Uwaga dotycząca innej dostępnej postaci fizycznej

Książka dostępna również jako e-book.

Recenzje:

"Klaśnięcie jednej dłoni" Flanagana opisuje ciężki los imigrantów, dla których Tasmania miała stać się domem, a poza obywatelstwem, które otrzymali, nigdy nie byli traktowani na równi przez tubylców, zawsze gorzej. Określani mianem "bambo" wykonywali najcięższą pracę przy budowie tam. Sami imigranci również nie dążyli do tego by stać się częścią społeczności, cały czas izolując się, zostając sam na sam wraz ze swoim cierpieniem. (...)
Tak jak Bojan Buloh, który po ucieczce żony, pozostaje zupełnie sam, bez wsparcia, oderwany od swoich korzeni, w obcym kraju, topi smutki w alkoholu, krzywdząc nie tylko siebie, ale najbliższą osobę jaka z nim pozostała. Bojan kocha Sonię, ona jego, ale żadne nie potrafi dotrzeć do drugiego i zrozumieć siebie na wzajem i tak tkwią oboje w tym zaklętym kole miłości i przemocy, z którego żadne nie potrafi się wydostać.
Richard Flanagan w swojej powieści dotyka problemu, dotyczącego wpływu historii na ludzi, tego jak bolesne wydarzenia, których nie potrafimy wymazać z pamięci wpływają na nas, na nasze dzieci i kolejne pokolenia. Pomimo bólu, cierpienia jakie te traumatyczne wydarzenia przynoszą autor daje nadzieję, że kiedyś przyjdzie odkupienie, wybaczenie i będziemy mieli szansę wszystko rozpocząć na nowo.
Książka zachwyca swoją konstrukcją, językowym kunsztem, pełnego metafor i plastycznych, poetyckich opisów, jednak już sama fabuła nie czaruje tak mocno jak w przypadku "Ścieżek północy". Nie brakuje w tej powieści scen poruszających, mocnych momentów, które potrafią wzruszyć czytelnika, jednak są to tylko momenty, ponieważ autor wykorzystuje utarte schematy, przez co całość wypada niestety dość przeciętnie. Zabrakło mi w "Klaśnięciu..." głębi postaci, ich ewolucji, przedstawienia tego jak Sonia dojrzewała do tego by wybaczyć ojcu, bo wybaczenie to przecież długi i skomplikowany proces i często samo przepraszam nie wystarczy, by zapomnieć lata znęcania się. U Flanagana jest to zbyt proste i powierzchowne.
"Klaśnięcie jednej dłoni" jest powieścią trudną. Przepełnioną bólem i cierpieniem opowieścią o skomplikowanych rodzinnych relacjach, w których miłość, przemoc i nienawiść przenikają się na każdym z możliwych poziomów. Historią, która pokazuje, że ucieczka z kraju ogarniętego wojną może stać się dramatem, a nie wyzwoleniem. "Klaśnięcie..." jest dla mnie trudną powieścią również jeśli chodzi o jej ocenę. Jak ocenić książkę, która stylistycznie i językowo zachwyca, a fabularnie coś w niej zgrzyta, brakuje głębi? Gdyby nie wcześniejsza lektura doskonałych "Ścieżek północy" inaczej oceniłabym lekturę "Klaśnięcia..", a może mam zbyt wysokie oczekiwania wobec tego autora. Niestety dla mnie, "Klaśnięcie jednej dłoni" to pięknie napisany przeciętniak. Szkoda.
Marta Ciulis- Pyznar